Czy mój adopciak to Jindo?

Końcem 2022 roku powstał artykuł o tej tematyce na mojej stronie o Szpicach azjatyckich i rasach pokrewnych – Sesame House, dlatego pozwolę sobie przytoczyć tutaj kilka fragmentów. 

Link do artykułu znajdziesz tutaj: Korean Village Dogs

W ostatnim czasie ludzie doszli do przekonania, że termin „Jindo” jest terminem ogólnym, który odnosi się do każdej rasy szpiców z Azji, co jest dalekie od prawdy. Jindo to konkretna rasa myśliwska z Korei (nie wszystkie psy z Korei to Jindo), która przedstawia specyficzne cechy temperamentu i eksterieru. 

Od pewnego czasu zauważalny jest wzrost liczby fundacji importujących psy z koreańskich schronisk i ferm mięsnych – co jest wspaniałe, bo psiaki trafiają do kochających domów i mogą żyć szczęśliwie. Niestety jest jedna kwestia, która nie daje mi spokoju, a mianowicie, wrzucanie wszystkich importów do jednego worka o nazwie “Jindo”, co ma na celu, nie oszukujmy się, przyciągnięcie uwagi ludzi chcących “uratować rasowego psa” oraz jednocześnie obrzucić błotem hodowców, bo to ponoć oni przyczyniają się do tej psiej tragedii. Nic bardziej mylnego.

Osobiście, niejednokrotnie doświadczyłam niechęci do rasowego Jindo co było bardzo przykre, tym bardziej że pewne słowa wychodziły z ust “starych” kynologów.
Nie raz, nie dwa dostałam wiadomość od ludzi, którzy byli przekonani, że ich pies to rasowy Jindo. O pochodzeniu i rasowości psa świadczy jego rodowód, właśnie po to jest ten kawałek papieru, w innym przypadku mówimy o psie w typie czy mieszańcu. Mit o tym, jakoby koreańscy hodowcy rozmnażali Jindo głównie na mięso rozniósł się zdecydowanie za daleko. W nielegalnych fermach znajdziemy głównie psy w typie ras (różnych, choć najwięcej w typie Jindo – to najczęściej spotykany pies w Korei), Korean Village Dogs czy mieszańce i to one są ratowane przez fundacje. Trzeba podkreślić, że każdy pies, niezależnie od pochodzenia czy rasowości zasługuje na taki sam szacunek, opiekę i kochający dom! 

Znaczna większość psów importowanych z Korei to Korean Village DogsJindo mix, jak również zdarzają się psy w typie którym w badaniu DNA wychodzi 100% Jindo. Bywa, że na pierwszy rzut oka nie odróżnimy mieszańca od rasowego Jindo – co jest logiczne biorąc pod uwagę, że pochodzą z tego samego terenu, należą do tej samej rodziny szpiców i mają wiele cech wspólnych, ale są też takie które różnią się naprawdę bardzo.

Skąd w ogóle wzięło się pojęcie hodowania Jindo na mięso w Korei? Dowiesz się w tym artykule “Jindo a fermy psiego mięsa

A jeżeli interesuje Cię dlaczego koreański Skarb Narodowy jest jednym z najczęściej spotykanych psów w tamtejszych schroniskach, przeczytaj w artykule “Jindo w Korei“.

Szczenięta urodzone na wyspie Jindo są rejestrowane w tamtejszych księgach rodowodowych i otrzymują certyfikat czystości krwi. Hodowcy spoza wyspy przynależą do różnych klubów rasy, a ich szczenięta otrzymują rodowody tychże klubów.
Jindo jest #53 Skarbem Narodowym Korei i odpowiedzialni hodowcy dbają o to, aby szczenięta służyły dalszemu rozwojowi rasy, pełniły funkcję psów do towarzystwa, czy uczestniczyły w zawodach sportowych.

Wracając do pytania „Czy mój adopciak to Jindo?„. Odpowiedź wydaje się być prosta i zupełnie logiczna – nie.

Pies, który nie posiada udokumentowanego pochodzenia tj. metryki czy rodowodu, a który pod względem wyglądu i cech charakteru, wskazuje na jedną rasę, nazywany jest „psem w typie rasy„. 

Poniżej znajdują się cechy, których należy szukać, aby w prosty sposób ustalić, że pies to nie Jindo:

  • Plamy na języku 
  • Szorstki włos
  • Nisko noszony ogon
  • Niewzorcowe umaszczenie 
  • Znacznie większa waga – prawidłowa masa dla suk wynosi 15 kg – 19 kg, dla samców 18 kg – 23 kg
  • Niebieskie oczy

Cechy, które zauważy wprawione oko eksperta rasy czy hodowcy, aby określić czy pies jest mieszańcem lub niestandardowym Jindo:

  • Nadmiar skóry na „twarzy” dorosłego psa
  • Duże uszy stojące na sztorc (jak u Owczarków niemieckich)
  • Nietypowy ogon
  • Masywna kufa ze stromym stopem

Następujące zachowania nie są typowymi dla Jindo:

  • Problem z nauczeniem czystości w domu
  • Akceptacja wszystkich spotkanych psów
  • Brak akceptacji ludzi
  • Brak instynktu łowieckiego 
  • Gryzienie właściciela

Więcej o tym kiedy mówimy, że pies jest rasowy czy nierasowy można tutaj: Rasowy czy nierasowy? Po co mi rodowód?

Fragmenty artykułu pochodzą ze strony Korean Jindo Association of America; 
Is my Rescue a Jindo?

Dziękujemy za zgodę na publikację tych cennych informacji na naszej stronie! 

O KJAA przeczytasz klikając w obrazek obok –>

 

Wykorzystywanie i kopiowanie treści oraz multimediów bez naszej zgody jest niedozwolone.