Osobiście, niejednokrotnie doświadczyłam niechęci do rasowego Jindo co było bardzo przykre, tym bardziej że pewne słowa wychodziły z ust “starych” kynologów.
Nie raz, nie dwa dostałam wiadomość od ludzi, którzy byli przekonani, że ich pies to rasowy Jindo. O pochodzeniu i rasowości psa świadczy jego rodowód, właśnie po to jest ten kawałek papieru, w innym przypadku mówimy o psie w typie czy mieszańcu. Mit o tym, jakoby koreańscy hodowcy rozmnażali Jindo głównie na mięso rozniósł się zdecydowanie za daleko. W nielegalnych fermach znajdziemy głównie psy w typie ras (różnych, choć najwięcej w typie Jindo – to najczęściej spotykany pies w Korei), Korean Village Dogs czy mieszańce i to one są ratowane przez fundacje. Trzeba podkreślić, że każdy pies, niezależnie od pochodzenia czy rasowości zasługuje na taki sam szacunek, opiekę i kochający dom! 

Znaczna większość psów importowanych z Korei to Korean Village Dogs, Jindo mix, jak również zdarzają się psy w typie którym w badaniu DNA wychodzi 100% Jindo. Bywa, że na pierwszy rzut oka nie odróżnimy mieszańca od rasowego Jindo – co jest logiczne biorąc pod uwagę, że pochodzą z tego samego terenu, należą do tej samej rodziny szpiców i mają wiele cech wspólnych, ale są też takie które różnią się naprawdę bardzo.

Skąd w ogóle wzięło się pojęcie hodowania Jindo na mięso w Korei? Dowiesz się w tym artykule “Jindo a fermy psiego mięsa“

A jeżeli interesuje Cię dlaczego koreański Skarb Narodowy jest jednym z najczęściej spotykanych psów w tamtejszych schroniskach, przeczytaj w artykule “Jindo w Korei“.